Niccolò Fabi, de schrijfinspanning: "Dit album is het meest vrije van allemaal"

Chaletliedjes. "Ik heb het opgenomen in een berghut, want toen ik dacht dat het belangrijk was om een ​​sterke setting te geven aan liedjes die niet alleen van de compositie leefden, maar ook van de energie die werd geabsorbeerd door een stimulerende en evocatieve plek, herinnerde het me aan Lago dei Caprioli in Trentino, waar ik op vakantie was geweest", vertelt Niccolò Fabi over het nieuwe album " Libertà negli occhi " voor de camera's van "Soundcheck", het muzikale format dat ook beschikbaar is op sociale media en op de website van onze krant. "Dus we bleven daar tien dagen lang, voor het bevroren oppervlak van dat water, ondergedompeld in stilte."

De schrijver Paolo Cognetti zegt dat iedereen in de bergen een landschap kan vinden dat op hem of haar lijkt en waar hij of zij zich goed bij voelt. Wat is de jouwe? "De berg verandert je bestaan, geeft je een gevoel van nietigheid, een beetje zoals de zee dat doet. Zelfs als je voor de onmetelijkheid van de zee, met slechts een straal horizon als grens, een beetje verdwaalt, terwijl de besneeuwde toppen je troosten, beschermen en je een gevoel geven dat ik me heel dicht bij mijn karakter voel."

In de opening “Alba” geeft ze toe dat ze het gevoel heeft dat ze in de pauze zit tussen begrijpen en veranderen. Waarom? Misschien wel vanwege de hermetiek van die herhaalde zin, is 'Alba' mijn favoriete nummer van het album. Een nummer met weinig woorden en een grote intensiteit, dankzij de aanwezigheid van zoveel instrumentale muziek die me in staat stelt om met mijn verbeelding op een levendige, vruchtbare manier ver weg te vliegen. Tijd maakt je bewust van dingen, maar zelfs als je ze begrijpt, heb je niet altijd het vermogen om verandering teweeg te brengen. Ik denk dat er inderdaad een contrast bestaat tussen natuur en cultuur, als we met natuur bedoelen wat je bent vanaf je geboorte en met cultuur wat je leert door ervaring.

Het album komt morgen uit, zijn zevenenvijftigste verjaardag. In het boekje vertelt hij dat het schrijven van liedjes op deze leeftijd lijkt op het proberen de zee in een glas te passen. Ik heb het sterke gevoel dat zelfs het lied een biologische leeftijd heeft en dat de auteurs in de beginfase van de reis hun best doen. Naarmate je verdergaat, zie je de dingen op een andere manier, bewuster en misschien zelfs meer geamuseerd, maar de creatieve razernij neemt af. Het is waar dat hoe langer je leeft, hoe meer je te zeggen hebt, maar ik denk dat het lied de perfecte vorm van communicatie is om de ontdekking van de eerste woede, de eerste liefde, de eerste grote emoties te vertellen. Minder om stil te staan ​​bij de nuances van de volwassenheid.

In de aantekeningen geeft hij ook aan dat hij sinds 2010 zijn verwachtingen minder streng heeft gemaakt. Het is altijd het leven dat de leiding heeft. En dan heb ik het niet over de artistieke, professionele kant, maar over de belangrijke gebeurtenissen die je in de richting sturen die misschien wel het beste voor je is. In combinatie met een zeer pijnlijke gebeurtenis in mijn leven (de plotselinge dood van mijn dochter Olivia - red.) voelde ik dat mijn muziek maken een heel nieuwe betekenis kreeg. En dat ik een aantal van mijn potentiële, illusoire doelen opzij moest zetten om songwriting te ervaren als een vorm van therapie, genezing, vrijheid en, op de een of andere manier, noodzakelijke vreugde. En ik beschouw dit album, misschien omdat het de nieuwste is in chronologische volgorde, als het meest vrije van allemaal. Of het nu mooier of minder mooi is dan zijn voorgangers, doet er niet toe.

Er zaten zes jaar tussen “Freedom in the Eyes” en zijn voorganger “Tradition and Betrayal”. Veel. "Het is een beetje een gevolg van de eerder genoemde zee in het glas. Ik maak al dertig jaar platen en schrijf al meer dan veertig jaar liedjes, dus ik denk dat ik praktisch alles heb gezegd wat mijn gevoeligheid me ingeeft; een gevoel dat het moeilijk maakt om iets te identificeren om te publiceren, om zelfs maar een nuance te vinden die nog niet is behandeld. Ook omdat het opnemen van platen, het in omloop brengen van ideeën en suggesties die bedoeld zijn om de ziel van mensen een beetje te prikkelen, voor mij nog steeds een verantwoordelijkheid vertegenwoordigt."

Volgende week maandag (om 18.30 uur) presenteert hij “Libertà negli occhi” in de Base in Milaan, in afwachting van de start van de theatertournee in het najaar, met optredens in Arcimboldi op 11 en 12 oktober. In de tussentijd zal hij op 14 juni een concert geven in Val di Sole, in Vermiglio, Trento, ongeveer tien kilometer van de plek waar hij deze nieuwe liederen opnam. Ja, die Vermiglio op ieders lippen dankzij de film van Maura Delpero. Ik ben blij dat hij zoveel prijzen heeft gewonnen, want hij is prachtig. Het leek me terecht dat deze liederen voor het eerst klonken op een weiland in die streken, zonder podium, met mensen die op dekens zaten of lagen, elkaar in de ogen keken en emoties krachtiger lieten circuleren dan in andere contexten.